In het eerste blog besprak ik de verschillende mogelijkheden voor leveranciers om het betalingsrisico bij een leverancierskrediet te beperken of te ondervangen. 

Neem bijvoorbeeld het eigendomsvoorbehoud, waarbij de leverancier eigenaar blijft van de geleverde zaken totdat de koopprijs is betaald. Betaalt de koper de koopprijs niet, dan kan de leverancier als eigenaar de zaken terugnemen. 

Dit recht heeft de leverancier ook als de koper failleert. Het faillissement is namelijk een algemeen beslag op het vermogen van de gefailleerde. De onder eigendomsvoorbehoud geleverde zaken behoren (nog) niet tot het vermogen van de gefailleerde, dus de leverancier kan de zaken revindiceren. De leverancier kan het eigendomsvoorbehoud bij een faillissement daarom tegen de curator inroepen. 

Er is wel een aantal aandachtspunten op het gebied van een eigendomsvoorbehoud bij faillissement, waaronder 
(i) de afkoelingsperiode en daarmee samenhangend de doorverkoop van de geleverde zaken door de curator;
(ii) het bodemrecht van de fiscus; en
(iii) de boedelbijdrage. 

Deze aandachtspunten staan centraal in dit tweede blog over ‘het leverancierskrediet’.

1.    Het eigendomsvoorbehoud bij faillissement: de afkoelingsperiode
Als de rechter-commissaris een afkoelingsperiode afkondigt (meestal voor de duur van twee tot maximaal vier maanden), kan de leverancier zijn zaken niet opeisen (art. 63a Fw). De curator zal deze periode gebruiken om te inventariseren welke zaken tot de boedel behoren zonder dat schuldeisers hun rechten kunnen uitoefenen. In deze periode kan de curator onder omstandigheden ook bevoegd zijn om de zaken door te verkopen. Gedacht kan worden aan de situatie waarin de curator de onderneming wil voortzetten met het oog op een verkoop going concern van de onderneming. 

2.    Het eigendomsvoorbehoud bij faillissement: het bodemrecht van de fiscus
Bij de uitoefening van het eigendomsvoorbehoud kan de leverancier ook te maken krijgen met de fiscus. Dat is het geval als de geleverde zaken kwalificeren als bodemzaken in de zin van de Invorderingswet. Dit zijn “roerende zaken tot stoffering van een huis of landhoef, of tot bebouwing of gebruik van het land”. Kort gezegd betreft dit de inventaris. Voorraden zijn juist geen bodemzaken. Voor bepaalde afdrachtsbelastingen zoals loon- en omzetbelasting heeft de fiscus het recht (het bodemrecht) om verhaal te nemen op bodemzaken die eigendom zijn van een derde maar zich op de bodem van de belastingschuldige/failliet bevinden.

3.    Het eigendomsvoorbehoud bij faillissement: de boedelbijdrage
Tot slot moet een leverancier rekening houden met een boedelbijdrage. De curator mag een redelijke vergoeding vragen voor de werkzaamheden die hij voor de leverancier verricht, bijvoorbeeld om de leverancier in staat te stellen om zijn goederen te kunnen ophalen. 

Samenvattend zijn er dus drie aandachtspunten waar u als leverancier op moet letten bij het faillissement van de koper. Maar betalingsonmacht en -onwil van de koper zijn niet de enige risico’s voor u als leverancier. Er is ook een aantal andere risico’s waar hij rekening mee moet houden als hij levert aan ondernemingen in de retail- of de maakindustrie. Denk aan afspraken omtrent de doorverkoop van zaken aan afnemers.

Dit thema staat centraal in ons volgende blog over ‘het leverancierskrediet’

Blogreeks
Wilt u alles weten over het leverancierskrediet?
Dit blog maakt deel uit van een blogreeks over het leverancierskrediet. U vindt een overzicht van alle onderwerpen door te klikken op deze link.