Nieuwe maximale betaaltermijn bij handelscontract
Nieuwe wetgeving
In handelscontracten tussen een grote schuldenaar en een kleine of middelgrote schuldeiser geldt vanaf 1 juli 2017 een maximale betaaltermijn van 60 dagen. Indien toch een langere betaaltermijn wordt overeengekomen, is dat beding nietig en geldt automatisch een betaaltermijn van 30 dagen.
Deze wetgeving wordt neergelegd in een nieuw ingevoegd lid 6 van artikel 6:119a BW.
Op wie is de nieuwe wetgeving van toepassing?
De maximale betaaltermijn van 60 dagen geldt voor handelscontracten waarbij de schuldenaar groot is en de schuldeiser middelgroot of klein.
Een schuldeiser is middelgroot of klein indien de schuldeiser
i. een rechtspersoon is of een natuurlijke persoon die handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf; en
ii. de schuldeiser in twee opeenvolgende jaren ononderbroken voldoet aan tenminste twee van de volgende drie vereisten:
a) De waarde van de activa bedraagt niet meer dan € 20.000.000,=;
b) De netto-omzet over het boekjaar bedraagt niet meer dan € 40.000.000,=;
c) Het gemiddelde aantal werknemers over het boekjaar bedraagt minder dan 250.
Een schuldenaar is groot indien de schuldenaar:
i. een rechtspersoon is; en
ii. de schuldenaar in twee opeenvolgende jaren ononderbroken voldoet aan niet meer dan één van de hierboven genoemde drie criteria.
Op welke overeenkomsten is de nieuwe wetgeving van toepassing?
Overeenkomsten die worden aangegaan op of na 1 juli 2017 moeten in overeenstemming zijn met deze nieuwe wetgeving. Voor al bestaande overeenkomsten geldt een overgangstermijn van één jaar. Dat betekent dat bestaande handelscontracten vanaf 1 juli 2018 zodanig aangepast moeten zijn, dat zij in overeenstemming zijn met de nieuwe wetgeving.
Achtergrond van de wetswijziging
Deze nieuwe wetgeving is bedoeld als maatregel om te voorkomen dat grote ondernemingen onredelijk lange betaaltermijnen afdwingen.
De wetgeving is een verdere uitwerking van de Europese richtlijn late betalingen (richtlijn 2011/7/EU, “Richtlijn”) betreffende bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties. De Richtlijn is sinds 16 maart 2013 in Nederland van kracht en kent als norm dat dat de overheid, bedrijven en non-profit organisaties in beginsel binnen 30 dagen hun rekeningen moeten voldoen. Het overeenkomen van een langere termijn, ook een termijn van meer dan 60 dagen, is op grond van de Richtlijn onder omstandigheden toegestaan.
De Nederlandse wetgeving is op dit punt dus vanaf 1 juli 2017 strenger dan de Richtlijn. Tot deze striktere wetgeving zijn individuele landen bevoegd via artikel 12 lid 3 van de Richtlijn.
Overzicht van alle wettelijke betaaltermijnen
Met de inwerkingtreding van de hiervoor besproken wetgeving, gelden voor handelscontracten de volgende betaaltermijnen:
i. Voor handelscontracten tussen een grote schuldenaar en kleine of middelgrote schuldeiser geldt een maximale betaaltermijn van 60 dagen (artikel 6:119a lid 6 (nieuw) BW);
ii. Voor handelscontracten tussen andere dan de onder 1 genoemde handelspartijen mag van de maximale termijn van 60 dagen worden afgeweken door middel van een uitdrukkelijke regeling in de overeenkomst, mits de langere termijn niet kennelijk onbillijk is ten opzichte van de schuldeiser (artikel 6:119a lid 5 BW);
iii. Voor handelscontracten waarbij een overheidsinstantie de schuldenaar is, geldt in beginsel een uiterste betaaltermijn van 30 dagen. Partijen kunnen echter uitdrukkelijk een langere termijn van betaling in de overeenkomst opnemen indien de bijzondere aard of eigenschappen van de overeenkomst dat objectief rechtvaardigden. De termijn mag echter nooit langer zijn dan 60 dagen (artikel 6:119b lid 5 BW).
Indien partijen geen uiterste datum van betaling met elkaar zijn overeengekomen, geldt in al deze gevallen dat wettelijke rente verschuldigd is na 30 dagen. Gelet hierop wordt ook wel gezegd dat er dan een wettelijke betalingstermijn van 30 dagen geldt.
Conclusie
Vanaf 1 juli 2017 is de vrijheid van ondernemers om lange betaaltermijnen te hanteren nog verdergaand beperkt.
26-6-2017